Blog

Follow your dreams..

30-09-2013 12:37

When the Lord closes a door, somewhere He opens a window. - The sound of Music

Leven als een Hoog Sensitief Persoon , Ookwel een HSP-er is nou eemaal niet makkelijk.
Maar er zijn zoveel mensen die hiermee kampen, zoveel verschillende verhalen die je hoort.

Ieder weer zijn eigen verhaal en zijn bedoeling dit te overwinnen. 
Maar zoiets overwin je niet, je leert er alleen mee om te gaan. 

Het feit dat ik overgoelig ben, en daardoor vaak in de problemen kom met mijn carrière.  Ik kan mijn gevoelens moeilijk de baas zijn, mensen die over me heen wandelen alsof het niks is. Beetje bij beetje begin ik dan te begrijpen dat deze sector misschien niks voor mij is.
Ik werk me uit de naad voor alles en iedereen, maar krijg er geen voldoening bij. Ik leg de lat vele te hoog voor mijzelf, en vandaar dat ik nooit tevreden kon zijn op mijn werk over mijzelf.
Dan voel je je gewoon niet goed, dan merk ik dat de toeristische branche niet meer de voldoening geef die ik wilde. 
Apart? Misschien.. Maar zo kom ik wel steeds meer mijzelf tegen.

Nadat ik had gehoort dat mijn contract niet meer werd verlengd bij het hotel waar ik als receptioniste werkte deed dat me heel wat.
Aan de ene kant frustratie en teleurstelling, aan de andere kant een soort van spiegel die mij werd voorgehouden. Is dit wel iets voor mij?
Is dit nu een verwijzing dat ik totaal de andere kant op moet gaan?

Dan word die deur dichtgegooid, in plaats daarvan word er een raam open gedaan. Er zijn nog zoveel meer branches waar ik mij misschien wel in kan vinden! 

Vandaar, die vele antennetjes die je als HSP-er hebt, meer  dan iemand die minder sensietief is, gaan dan aan het werk. Wat WIL ik bereiken.
Ga ik in deze tijd van crisis op zoek naar een baan, of wil ik een andere studie gaan doen. Iets wat WEL bij me past.
Die vele antennetjes maken je wel verward.. Omdat je veel meer word beïnvloed door de meningen van anderen en evt alle media aandacht eromheen. Want dan weet je opeens niet meer wat JIJ nu precies wilt. Dan word je gestuurd door anderen.

Journalistiek?? Nee joh, daar is helemaal geen werk ik te vinden! Laborant? Forensisch Onderzoeker?! Dat is toch helemaal niks voor jou? Jij kan toch niet tegen bloed en dode mensen!

Men DENKT voor jou, waardoor je dat allemaal gaat geloven. 
Maar probeer dan maar te denken met je gevoel, in plaats van met je hoofd. En laat je gevoel spreken.
Hoe moeilijk dat ook is, dit is wel wat je ECHT wilt.  Zonder je namaar ar iets anders te duwen wat men tegen je zegt.

In tijden van crisis is zowiezo bijna geen werk te vinden.. DE helft staat op straat met een WW-uitkering, de andere helft blijft maar moet daardoor 2x zo hard werken dan normaal vanwege die bezuinigingen. Is dat fair tegenover de mensen? Als je weet dat je met zijn tweeën een stuk makkelijker, sneller en effectiever werkt dan dat je in je eentje alles zou moeten doen, daardoor overwerkt en wellicht overspannen thuis komt te zitten omdat je het allemaal niet aankan.. 

Gelukkig heb ik besloten als nu werkloze niet bij de pakken neer te zitten maar gewoon goed naar mijzelf te luisteren. Naar mijn gevoel.
Even tijd voor mijzelf nemen.
Ik wil namelijk zoveel, zoveel ervaring opdoen.. Dat het moeilijk is keuzes te maken..
Daar vraag ik dan wel hulp voor, zoals voor welke studiekeuze ik het beste kan maken, wat bij mij past. En dan zie ik het wel rooskleurig in!

Dus luister naar je gevoel, niet altijd naar je gedachtes, want die worden vaak alle kanten opgestuurt dat je er alleen maar meer verward door raakt.
En je hebt daar wel eens hulp bij nodig, maar dan het liefst van buitenaf, iemand die je niet kent zoals familie of vrienden.
Nee iemand die het juist van een andere kant bekijkt en je zo verder kan helpen.

En dan heb ik het niet alleen over een psychotherapeut,
Maar ook over een studiekeuze adviseur..

 

Love it, Live it, Believe it!

B.B. Anna ©

 

 

 

Lees meer

This is Life

29-07-2013 22:15
 
Life comes as it goes.
 
Het leven komt als het is, letterlijk vertaald en ja dat is eemaal zo.
Je groeid op in een omgeving die veilig voor je is, als een soort omhulsel, die je al het goeie laat zien, en al het kwade op afstand houd. Alsof het er nooit is.
Naarmate je ouder word, begint het omhulsel steeds dunner te worden, waardoor je minder beschermd word door de kwade maatschappij. Het milieu waaraan jij je moet aanpassen aan de rest.
En als je dan eventjes anders bent dan anderen, dan ben jij diegene die niet goed is. jij bent diegene die -raar- is. Terwijl jij juist je hoofd boven water probeert te houden. Iets dat moeilijk word als je steeds onder wordt geduwd door alles en iedereen die je tegenwerkt.
Op school wordt je geleerd om -ja en -amen te zeggen op alles, en de -maar en de -nee worden weggeblazen als een hoopje stof. 
Je wordt gezien als een stil en zwijgend klein meisje dat bij de les is en nooit een vlieg kwaad zal doen. Er word al snel een stempel op je gedrukt en je word ruw in dat hokje geduwd. 
Dat ben jij, en niks meer. Zo word er al snel over je gedacht, en dan ga je vaak ook zo denken.
-Waarom ben ik zo raar? Waarom huil ik zo snel? Waarom kan ik dat gevoel niet wegdrukken en al die gevoelens een plaats geven? 
 
Al die gedachtes die ik niet kon plaatsen. Omdat ik me geen raad wist met mijzelf. En zodoende werd ik bestempeld als een huilebalk. 
Ik werd niet begrepen, dus ik begreep mijzelf niet. Hoe kon ik zo stom zijn als ik bijvoorbeeld weer in huilen uitbarstte als iemand weer wat tegen mij zei, wat niet goed overkwam. 
Mensen gingen me uit de wegof durfden weinig tegen me te zeggen, omdat ze dan bang waren dat ze iets zeiden wat weer die tranen deed vloeien.
 
Jaren verstrijken, dan word je ouder en wijzer. Je leert zoveel mensen kennen. Mensen waarmee je niks mee hebt en mensen die je leven kunnen verbeteren.
Mensen die je wijze lessen geven en mensen die je de les proberen te lezen. Twee verschillende dingen.
 
Je word sterker, door de mensen die je bijstaan, je vrienden die je echt leert kennen en je familie die je nooit heeft losgelaten. 
Maar als je steeds ergens overnieuw moet beginnen, jezelf elke keer overnieuw moet bewijzen en elke keer over die hele hoge drempel moet die je voor jezelf neerlegt. Dan is dat telkens zo moeilijk
 
Want niemand is perfect. Iedereen maakt fouten. Ik keek alleen naar de fouten die ik maakte, en werd alsmaar kwaaier op mijzelf. In plaats van het te relativeren en te accepteren, strafte ik mijzelf alleen maar.
 
Daardoor word de onzekerheid alleen maar erger, in plaats van minder. 
Hoe dan ook, met wat hulp, praten met mensen en een therapeut, ben ik nu veel wijzer geworden hoe ik over mijzelf en anderen moet denken. Niet alles voor anderen doen, leven voor anderen mensen en mijzelf daardoor in de steek laten. 
 
Don't let yourself down.
Put yourself up!
 
x
B.B Anna.
Lees meer